آقای دایی، پاسخگو باشید

  مرسی آقای دایی. ما ایرانی ها عیدی خودمون رو گرفتیم. 

  100000تماشاچی با دست های پر ورزشگاه آزادی رو ترک کردن و میلیون ها بیننده تلویزیونی شادمان از پای گیرنده هاشون بلند شدن. 

  نمیدونم این همه بازی تدارکاتی چرا دردی از ما دوا نمیکنه؟چرا بعد از چندین ماه نشستن رو ی نیمکت تیم ملی هنوز ضعف های گذشته در تیم دیده میشه؟ آقای دایی، چرا هنوزم خط دفاع ما با همه ی تحولات آسیب پذیرترین مکان در تیم ماست؟  

  چرا ما هنوزم نمیتونیم بعد از زدن گل بازی رو در دست بگیریم و از گل های خودمون حفاظت کنیم؟  آیا این یکی از عیب های تیم ما نیست که هنوز برطرف نشده؟ به یاد داریم بازی با کره جنوبی رو که همین اتفاق برای ما افتاد. با این تفاوت که دیشب تیم ملی با حمایت تعداد بیشتری از ایرانیان، در مقابل تیمی به مراتب ضعیف تر از کره جنوبی دو گل خورد و 3 امتیاز رو دودستی تقدیم عرب ها کرد. پس کی میخواهیم از تجربیات گذشته مون استفاده کنیم؟

برنامه ی شما برای بردن تیم به جام جهانی گرفتن مساوی در خانه ی حریف و پیروزی در خانه ی خودمون بود. این برنامه تا چه حد اجرا شده؟  

  ای کاش پیش از بازی با اطمینان از پیروزی مسلم ایران در مقابل عربستان صحبت نمی کردید و فوتبالدوستان رو بی جهت امیدوار نمی کردید.

  قدر این فرصت ها رو بدانید آقای دایی. دیگه کمتر پیش می آید که ورزشگاه آزادی رنگ 100000 تماشاچی و تشویق های پر شور و یکدست اون ها رو به خود ببیند،حداقل نه تا زمانی که شاهد شکست تیمشون پس از قول های پیروزی باشند یا دعوت به سکوت از طرف سرمربی تیم ملی پس از تشویق بازیکن محبوب خودشون. لطفا مارو از فوتبال بیزار نکنید آقای دایی و این همه طرفدار پر شور را دوباره از اطراف تیم پراکنده نکنید. 

  آقای دایی،ما هنوز به صعود امیدواریم و پشتیبان تیم ملی هستیم و از اون حمایت میکنیم اما شاید این ها حرف هایی بود که باید گفته میشد و سوالاتی بود که بالاخره شما باید در مقابل اونها پاسخگو باشید.